Eminönü 

Eminönü, İstanbul’un “tarihi yarımada” olarak tanımlanan bölümünde yer alan bir semttir. 7 Mart 2008 tarihine kadar İstanbul’un bir ilçesi olan Eminönü, bu tarihte Fatih ilçesine bağlandı.

İlçe statüsünde olduğu dönemde “merkez ilçe” özelliği taşıyan Eminönü, Marmara kıyısından Haliç kıyısına uzanan Yenikapı-Unkapanı arasındaki Atatürk Bulvarı’nın doğusunda kalan yaklaşık 5 kilometrekarelik alanı kapsıyordu.

Eminönü bölgesinin önemi, Cumhuriyet öncesinde devletin ve cumhuriyet döneminde de kentin yönetim merkezinin burada olmasından gelmektedir. Bu özellikleri bölgeye, yönetim, eğitim ve ticaret merkezi niteliği kazandırmaktadır. Birçok önemli kurum ve kuruluşun bu bölgede yer alması da semtin önemini artırmaktadır.

Tarihi açıdan özgün bir değere sahiptir. Bizans döneminde yönetim yeri ve tören alanları buradaydı. Ünlü hipodrom (bugün Sultanahmet Meydanı’nın altında) burada yer almaktaydı. Roma, Bizans ve Osmanlı dönemlerinden kalan eserlerle bir müze kent niteliğindedir.

Günümüzde de Valilik makamı ve Büyükşehir Belediye Başkanlığı buradadır.

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Ticaret Üniversitesi bu bölgededir. (Marmara Üniversitesi Rektörlük binası buradaydı.)

Sirkeci Garı (Avrupa’ya açılan demiryolu), Sultanahmet Camisi, Ayasofya, Arkeoloji Müzesi, Basın Müzesi, Kapalıçarşı, Mısır Çarşısı, vapur iskeleleri, Balık Hali, Topkapı Sarayı, Gülhane, Mahmutpaşa, meyhaneleriyle ünlü Kumkapı, bölgedeki ayakkabı, giyim, ziynet atölyeleri, bu bölgeye hem turizm hem ticaret (bavul ticareti) açısından hareketlilik kazandırmaktadır.

Eminönü (İstanbul) Hizmet Vakfı’nın kurulduğu yılı baz alarak ifade etmek gerekirse, Eminönü;  ikamete dayalı nüfusu 65 bin olmasına karşın, gün içinde ortalama 3 milyon kişinin belli bir zaman dilimini geçirdikleri, üretim yaptıkları, alış-veriş yaptıkları, hizmet alıp verdikleri, eğitim ve ticaret çalışmalarını yürüttükleri, kentin en büyük para hareketinin yaşandığı bölgedir.

Bu tablo, bölgede verilecek hizmetlerin belirlenmesinde en önemli etkendir.

Kaç mahallesi var?

Eminönü bölgesindeki mahalle adları, bu bölgenin tarihi özelliğini yansıtır. İşte Eminönü'deki mahalleler:
Alemdar, Balaban Ağa, Binbirdirek, Beyazıt, Cankurtaran, Demirtaş, Emin Sinan, Hacı Kadın, Hobyar, Hoca Gıyaseddin, Hoca Paşa, Kalenderhane, Katip Kasım, Kemal Paşa, Küçük Ayasofya, M. Hayrettin, M. Kemalettin, Mercan, Mesih Paşa, Molla Fenari, Molla Hüsrev, Muhsine Hatun, Nişanca, Şehsuvar, Rüstem Paşa, Saraç İshak, Sarıdemir, Süleymaniye, Sultanahmet, Sururi, Tahtakale, Taya Hatun, Yavuz Sinan.

Demografik Yapı

Eminönü’nün demografik yapısı, bir Türkiye mozaiği sayılacak niteliktedir.

Eminönü’de Türkiye’nin her bölgesinden gelen yurttaşlar ve son yıllarda sayıları bilinirlik sınırını aşan miktarda kaçak yabancı yaşamaktadır.

Nüfus yoğunluğu açısından “obez” konumdadır. Seçmen sayısı açısından ise (ilçe olduğu dönem için), cılız bir kaynaktır. Yeni konut yapımına elverişli bir bölge olmadığı için yerleşik nüfusunda önemli artış olmaz. Ancak, gün içinde 3 milyonu aşkın insanın yaşam alanıdır.

Bu yoğunluk iki temel sorunun ana kaynağıdır; işporta ve otopark.

Vakfın, örnek hizmetler verdiği dönemde Eminönü’de yerleşik nüfus 65 bin dolayındaydı. Yerleşik nüfusun % 60’ını dar gelirliler oluşturuyordu.

Aynı dönemde, nüfusun yüzde 15’i yoksul, yüzde 20’si orta gelirlilerden oluşuyordu.

Eminönü’de ikamet eden varlıklı nüfusun ilçe nüfusu içindeki oranı ise % 5’ti.